قراردادهای فرانچایز: چه شکلی هستند و چه چیزی باید انتظار داشت

روابط فرانچایز و صاحب امتیاز به طور مبهم و خودسرانه شروع نمی شود. ایجاد یک فرنچایز بیش از یک مصافحه، اعتماد، نیت خوب و درک ناگفته از آنچه هر دو طرف از رابطه خود انتظار دارند، شامل می شود. برای به حرکت درآوردن همه چیز به سابقه ای از حمایت ها و تعهدات مستند قانونی و واضح نیاز دارد.

از آن سابقه به عنوان یک قرارداد حق رای یاد می شود. بیایید نگاهی دقیق‌تر بیندازیم به این که این اصطلاح چه چیزی را شامل می‌شود و چه چیزی را می‌توانید انتظار داشته باشید در یکی ببینید.

مانند هر قرارداد دیگری، یک قرارداد حق رای برای ایجاد شرایط قطعی برای روابط بین طرفین درگیر طراحی شده است. این نوع اسناد دارای حمایت‌ها و تعهداتی هستند که هم برای فرنچایزها و هم دارندگان حق امتیاز مناسب است.

قراردادهای فرانشیز پارامترهایی را تعیین می‌کنند که در آن فرانشیزندگان مجاز به فعالیت هستند و هر گونه تعهد مالی را که در قبال فرنچایز دهنده خود دارند به تفصیل شرح می‌دهند. آنها همچنین معمولاً حمایت های بیشتری را برای فرنچایزها نسبت به دارندگان حق امتیاز ارائه می دهند.

در ازای انطباق آن‌ها با شرایط قرارداد، به دارندگان حق امتیاز تضمین حقوقی داده می‌شود که به منابع و پشتیبانی برای راه‌اندازی مکان حق رای مجهز خواهند شد.

بیایید نگاهی دقیق‌تر به آنچه می‌توانید در قرارداد حق رای مشاهده کنید، بیندازیم.

نمونه قرارداد حق رای

1. مبنای توافق

این بخش هم نیت فرنچایز و هم امتیاز گیرنده و هم آنچه که هر یک از طرفین از توافق به دست خواهند آورد را شناسایی می کند. صراحتاً بیان می‌کند که فرنچایز می‌خواهد یک مکان امتیاز را ایجاد کند و فرنچایز دهنده می‌خواهد به آنها حق بهره‌برداری از آن را اعطا کند.

2. Grant of Franchise

بخش “Grant of Franchise” اساساً بر اساس توافق گسترش می یابد. جایی است که فرنچایز دهنده حق استفاده از علائم و روش‌های دارای مجوز حق رای را در ارتباط با تأسیس و بهره‌برداری از حق رای مورد نظر به فرنچایز اعطا می‌کند. همچنین حکم می‌کند که امتیاز گیرنده نمی‌تواند محصولات یا خدماتی را که قبلاً توسط فرنچایز تأیید نشده است بفروشد.

3. حق رای دادن

هزینه حق رای دادن، پیش پرداختی است که صاحب امتیاز می‌پردازد تا اساساً در یک امتیاز «خرید» شود. این به آنها اجازه می دهد از سیستم و نام فرنچایز برای منافع مالی خود استفاده کنند – و برای مدت محدودی از فرنچایز دهنده کمک می کند.

4. مکان و منطقه تعیین شده دارای امتیاز

این بخش تعیین می‌کند که مکان حق رای‌گیرنده کجا باشد. همچنین معمولاً مشخص می‌کند که یک فرنچایز نمی‌تواند حقوق حق امتیاز خود را بدون تأیید کتبی از طرف امتیازدهنده به مکان دیگری منتقل کند.

5. آموزش

بخش “آموزش” قرارداد حق رای مشخص می‌کند که صاحب امتیاز باید نماینده‌ای را تعیین کند که مسئولیت‌های مدیریتی را برای مکان حق رای بر عهده بگیرد. سپس، آن مدیر کل ملزم به شرکت و تکمیل یک برنامه آموزشی ارائه شده توسط فرنچایزر خواهد بود. در برخی موارد، فرنچایز دهنده ممکن است از این بخش از توافق چشم پوشی کند، اگر احساس کند مدیر قبلاً تجربه کافی دارد. 

6. کمک به توسعه

در اینجا، فرنچایز دهنده موافقت می کند که فهرستی از تامین کنندگان تایید شده و تعیین شده – و همچنین یک طرح تبلیغاتی و کپی تبلیغاتی را قبل از افتتاحیه بزرگ امتیاز گیرنده در اختیار فرنچایز قرار دهد. در بسیاری از موارد، این بخش شامل شرطی است که از حق امتیاز دهنده می خواهد خدمات در محل را از نماینده ای ارائه کند که می تواند در ارائه آموزش های بیشتر به کارکنان کمک کند.

7. راهنمای عملیات

این بخش حول محور موافقت فرنچایز دهنده با ارائه یک کتابچه راهنمای عملیات به فرنچایز می باشد – مجموعه ای از راهنماها، مواد فنی و سایر مواد مکتوب که شامل سفارش لوازم، ساخت، پردازش، انبارداری، رویه های عملیاتی در فروشگاه و بازاریابی می شود. تکنیک ها.

8. حق امتیاز

بخش «حق امتیاز» مشخص می‌کند که یک امتیازگیرنده چقدر باید در ادامه حق امتیاز ماهانه به فرنچایز بپردازد – معمولاً به عنوان درصدی از فروش ناخالص ماهانه مکان حق رای محاسبه می‌شود.

9. تبلیغات

این بخش حکم می‌کند که امتیاز گیرنده موافقت می‌کند که تأیید صریح و کتبی فرنچایز را برای همه تبلیغات، بازاریابی یا تبلیغاتی که ممکن است به نفع مکان حق رای استفاده شود، دریافت کند. 

10. کنترل کیفیت

بخش “کنترل کیفیت” قرارداد حق رای جایی است که گیرنده امتیاز موافقت می کند که امتیاز خود را مطابق با استانداردها و مشخصات مندرج در دفترچه راهنمای عملیات حفظ و اجرا کند – با درک این که این شرایط می تواند توسط فرنچایز دهنده در هر زمانی تغییر کند. .

11. ترم

این بخش چارچوب زمانی را که قرارداد پوشش می‌دهد تعیین می‌کند.

12. پیش فرض و خاتمه

بخش «پیش‌فرض و خاتمه» به امتیازدهنده این حق را می‌دهد که شرایط قرارداد و تمام حقوقی را که به گیرنده امتیاز اعطا می‌کند – در صورت وقوع هر یک از رویدادهای زیر – در صورت وقوع هر یک از رویدادهای زیر قابل اجرا است:

• ترک کردن — امتیاز گیرنده مکان امتیاز را برای مدتی که در قرارداد مشخص شده است رها می کند.
• ورشکستگی — گیرنده امتیاز ورشکسته یا ورشکسته می شود.
• محکومیت کیفری — دریافت کننده امتیاز به جرم جنایت، جنایتی که دارای انحراف اخلاقی خاص است، یا هر جنایتی که امتیاز دهنده معتقد است به شهرت حق امتیاز آسیب می رساند، محکوم می شود.

• عدم پرداخت‌ها — فرنچایز هیچ‌گونه پرداخت معمولی را که در قرارداد حق رای تعیین شده است انجام نمی‌دهد.

• سوء استفاده از علائم — فرنچایز از دستورالعمل های فرنچایز در مورد دستورالعمل ها و دستورالعمل های مربوط به استفاده از علائم امتیاز دهنده پیروی نمی کند.
• افشای غیرمجاز — دارنده امتیاز، اسرار تجاری فرنچایز دهنده را به هر فرد غیرمجاز فاش می کند.
• عدم انطباق مکرر — فرنچایز گیرنده بیش از دو اخطار نکول در مورد هر یک از شرایط قرارداد را از امتیاز دهنده دریافت می کند.
• سایر — فرنچایز دهنده هر دلیل مشروع دیگری را که فکر می کند برای تضمین فسخ قرارداد کافی است، پیدا می کند.

13. میثاق های محدود کننده

این بخش به دارندگان حق امتیاز اجازه نمی‌دهد هر کسب‌وکار رقیب را هم در طول دوره تحت پوشش قرارداد و هم پس از فسخ قرارداد یا فسخ قرارداد.

14. بیمه

بخش “بیمه” حکم می‌کند که صاحب امتیاز موافقت می‌کند که مدارک مربوط به برخی از سیاست‌های بیمه را تهیه و نگهداری کند، معمولاً از جمله:

• بیمه مسئولیت عمومی جامع برای مکان حق رای دادن
• بیمه خودرو برای هر کارمندی که مجاز به استفاده از وسایل نقلیه موتوری از طرف حق رای دادن است
• بیمه بیکاری و غرامت کارگر برای کارکنان

فرانچایزها اغلب از همه این سیاست‌ها می‌خواهند که آنها را به عنوان نام‌های بیمه‌شده اضافی نام‌گذاری کنند.

15. قانون حاکم

این بخش مشخص می‌کند که شرایط قرارداد حق رای بر اساس قوانین ایالتی که محل امتیازگیری در آن ایجاد شده است تفسیر می‌شود – و هر گونه اختلاف بین طرفین مطابق با آن قوانین حل و فصل خواهد شد.

16. اصلاح

بخش “اصلاح” حکم می‌کند که توافقنامه فقط با رضایت کتبی و بیان شده هر دو طرف درگیر قابل تغییر است. همچنین بیان می‌کند که امتیازدهنده مجاز است استانداردها، تکنیک‌های عملیاتی، سیاست‌های بازاریابی مشخص‌شده در دفترچه راهنمای عملیات را به‌طور یک‌طرفه و بدون اعتراض اصلاح کند، تا زمانی که این تغییرات غیرخودسرانه و برای بهبود، ارتقا یا محافظت از علائم و کیفیت انجام شده باشد. روش های مجاز حق رای دادن.

17. قرارداد کامل

عنصر “توافقنامه کامل” توافقنامه مشخص می کند که قرارداد بیانگر یک توافق کامل و نهایی بین هر دو طرف است. این برای محافظت از هر دو طرف در نظر گرفته شده است. این بدان معنی است که قرارداد بر هر توافق قبلی که ممکن است فرنچایز و گیرنده امتیاز در مورد توافق انجام داده باشند، ارجحیت دارد. این امر مانع از آن می شود که حق امتیاز بیشتر از آنچه در بقیه سند مشخص شده است مطالبه کند.

18. تاریخ لازم الاجرا

این بخش حکم می‌کند که قرارداد تا زمانی که فرنچایز آن را نپذیرد، تاریخ‌گذاری کند و آن را امضا نکند، مؤثر نخواهد بود.

19. حق الوکاله

اگر اختلافی بین امتیاز دهنده و امتیاز گیرنده وجود داشته باشد، این بخش از طرف غیر غالب می‌خواهد هزینه‌های حقوقی طرف غالب را که در هر نوع اقدام قانونی یا داوری متحمل شده است، بپردازد.

20. بدون چشم پوشی

بخش “بدون چشم پوشی” تصریح می کند که نه فرنچایز دهنده و نه فرنچایز گیرنده نمی توانند از حق خود برای طرح دعوا در صورت نقض قرارداد توسط طرف مقابل چشم پوشی کنند.

21. حق خاموش کردن وجود ندارد

این بخش حکم می‌کند که امتیاز گیرنده حق ندارد حق امتیازی را که به فرنچایز بدهکار است جبران کند. همچنین تصریح می‌کند که امتیاز گیرنده نمی‌تواند پولی را که به امتیازدهنده بدهی دارد، بر اساس تصوری که از عدم اجرای امتیاز دهنده دارد، کسر کند.

22. عدم اعتبار

بند “بی اعتباری” یک قرارداد حق رای بیان می کند که اگر دادگاه توافق نامه را نامعتبر تشخیص دهد – به طور کلی به این معنی که توافق نامه یا هدف از توافق در برخی موارد غیرقانونی تلقی می شود – باید اصلاح شود. پس از اصلاح، تغییرات به عنوان بخشی از توافقنامه در نظر گرفته می شود که گویی در ابتدا در سند گنجانده شده است.

23. اطلاعیه ها

این بخش بیان می‌کند که تمام اعلامیه‌های داده‌شده مطابق با توافقنامه باید به صورت کتبی، از طریق پست تأیید شده، رسید برگشت درخواست شده یا یک شبه ارسال شود تا مدارک لازم را در آدرس مشخص‌شده در قرارداد ارائه شود یا< /em> توسط هر دو طرف قابل درک است.

24. امضاها

این یکی کاملاً توضیحی است. جایی است که هر دو طرف به صراحت با شرایط توافق موافقت می کنند.

مهم نیست که در کدام طرف قرارداد حق امتیاز هستید، باید درک دقیقی از این اسناد و آنچه در بر دارند داشته باشید. آنها یکی از مهم‌ترین عوامل در تعیین ماهیت یک رابطه حق‌نشان‌دهنده و فرنچایز هستند، بنابراین مطمئن شوید که هنگام امضای یکی از آنها به چه چیزی وارد می‌شوید.